Archive for category: Web

مثل بقیه روزا ، شبکه های اجتماعی رو باز می کنید و بعد از نگاهی به استوری یا پست های دوستاتون ، یه مطلب چشمگیر می بینید. که پیشنهاد می کنه شما  پستی را در صفحه خودتان کپی و به اشتراک بگذارید. این پست های زنجیروار ، ممکنه قانونی و بدون مشکل به نظر برسن ، ولی مسئله بیشتر از اون چیزی هست که با چشم می بینید.

راز پست های زنجیر وار شبکه های اجتماعی 

اغلب ما می دانیم که زنجیره استاتوس هایی که پست می شوند در حقیقت از زنجیره ایمیل ها و نامه ها سرچشمه گرفتند. چند سال پیش صندوق ایمیل ها پر از پیام هایی از سوی بیل گیتس بود با محتوای اینکه بیل گیتس مشتاق است پول خودش را ببخشد. ( جون عمش )  بقیه ایمیل های زنجیره وار، وعده خوش شانسی و پول را می دادند ، به شرط آنکه پیام مورد نظر را به 10 نفر دیگر ارسال مجدد کنید و حتی برخی با ایجاد ترس و خرافات ، تهدید می کردند ؛ در صورتی که این زنجیره را قطع کنید ، بد شانسی به شما روی می آورد. ( به زمین گرم می خوریم یا قاشق زمین می ذاریم ) 😈

اکنون به جای ایمیل ، برای انتشار این هشدارها ، تهدید ها و باج گیری های عاطفی ، در حال حاضر از دیگر رسانه های اجتماعی استفاده می کنند. از شما تقاضا می کنند تا همان پیام را کپی و دوباره در صفحه شخصی خودتان به اشتراک بگذارید. بعضی مواقع مردم ، به دلیل علاقه شدیدی که به منبع اصلی انتشار پیام دارند ( شخصی که پیام را به با آن به اشتراک گذاشته است )  به اشتراک گذاری دست می زنند و برخی شاید تنها علاقه مند به تجربه و صرفا امتحان این موضوع باشند که با اشتراک گذاری از سوی آنان ،  چه بازخوردی دریافت می کنند؟

بنابراین بعد از دریافت پیام “ملاقات در میان درختان Bread Fruit” از طرف یک دوست معتمد و دبیر بازنشسته ، لبخندی زدم ( این شکلی 🙂 )  و به این فکر کردم که میدونم الان قراره چی بشه. با دانستن اینکه کسی که از این ماجرا سودی می برد قطعا من نیستم ولی تصمیم گرفتم که این ایمیل را آزمایشی ارسال کنم. کنجکاوی و کرم درونم  👻 می گفت به یک بار امتحان کردن می ارزد … و این پیامی بود که به دستم رسید :

اسم من ( اسم خودتون با یه نام مستعار بامزه بنویسید ، مثلا قلی ) هست. خیلیاتون منو می شناسین ، بعضی ها دوستم دارند و بعضی ها نه ! ولی اگر در لیست فیس بوک من هستی، میخوام باور کنم که منو دوست داری و میخوام بدونم که میشه هنوز بیشتر از لایک کردن و ایموجی با هم در ارتباط باشیم و در واقع برای یکدیگر بنویسیم! من تصمیم گرفتم که در چالش “ملاقات در میان درختان برد فروت” شرکت کنم.

ایده اصلی این است که متوجه شوم چه کسی یک پست بدون عکس را از من می خواند؟ ما آن قدر در فناوری غوطه ور هستیم که مهم ترین چیز را فراموش کرده ایم : روابط دوستانه خوب! اگر کسی این پیام را نخواند ، یک آزمایش اجتماعی کوتاه خواهد بود ولی اگر تا انتها بخوانید ، ازتون می خوام که یه کامنت یک کلمه ای راجع به من بنویسید. مثلا : یک مکان ، شخص ، لحظه ای که در ارتباط با خودتون یا از من به یاد دارید. سپس متن را کپی کنید و در استوری خودتون قرار دهید.  من هم روی استوری شما ، با کلمه ای درباره تو جوابت را می دهم.  اگر زمانی برای کپی کردن این متن نداری ، خواهشا ریپلای نده. چرا که آزمایش آسیب می بیند. اسم من را عوض کن و بجاش اسم خودتو بنویس. بذار ببینیم چه کسی حاضره واست وقت بذاره و جواب بده.  

این کار به ظاهر ضرری نداره ولی بعد از چهار روز که روی تایم لاینم باقی موند،  حذفش کردم. بیشتر وقتا چک می کردم ببینم چندتا جواب گرفتم که با یک کلمه من را توصیف کرده باشند ، هیچیِ هیچی!

با صدای بلند خندیدم ! با تحقیق بیشتر ، خواندم که پست های زنجیره ای نه تنها از احساسات تغذیه می کنند ، بلکه می توانند بخشی از یک طرح بازاریابی چند سطحی یا حتی تلاش شخص برای گسترش بدافزار یا پیوندهای فیشینگ باشند. ( به یاد بیاورید که چطور نوشیدن یک کوکاکولا در فیلم سینمایی در یک صحنه 3 ثانیه ای فروش آن را چند برابر می کند )

این قضیه نیز چنین عمل می کند. بازاریابی چند سطحی یعنی اینکه در ابتدا یک نام خاص را از این طریق در ذهن افراد جا می اندازند. (  در این مثال Bread Fruit ) سپس در ادامه و در زمان مناسب محصولی با این نام یا مرتبط با این نام وارد بازار خواهد شد. اما اتفاقی که افتاده است این است که شما به عنوان بازاریاب این محصول به صورت رایگان آن را تبلیغ کرده اید. 🙂

بعضی از افراد هم با وادار کردن دیگران به انتشار پیام جعلی و ایجاد تشدید یا سردرگمی ، احساس برتر بودن می کنند. به هر دلیلی ، به نظر می رسد که متأسفانه پست های های  زنجیره وار همچنان پابرجاست.

شناخت پست های زنجیره وار برای جلوگیری از گسترش بی رویه آنها کلید اصلی این موضوع است ولی همچنان می شود شرط بست که یه نفر یه جا در میان “درختان برد فروت” گیر کرده است.